Russische kliniek, een overzicht.
|
|
|
De organisatie rond de patiënten (2006).
In Rusland wordt er op een andere manier aangekeken tegen de medische zorg dan in de meeste West-Europese landen of in Noord-Amerika. Onze klinieken of ziekenhuizen zijn het resultaat van verregaande burocratisering waarbij er vaak ook sprake is van een enorme "overhead".
In Rusland is daar in veel mindere mate sprake van.
Hier wordt (noodgedwongen) veel sneller naar de kosten van het verblijf in een geneeskundige instelling gekeken.
Ook in Chelyabinsk is hier sprake van, in voor ons ongewone (en soms zelfs hilarische) omstandigheden.
Een voorbeeld:
In de kliniek is er één verpleegkundige aanwezig. En dat is tegelijkertijd de "sergeant-majoor" van de hele kliniek.
Wat is haar/zijn taak?
- Zorg dragen voor het tijdig aanwezig zijn van de patiënten bij de verschillende behandelingsmomenten.
- Zorg dragen voor het tijdig in de eetzaal zijn van de patiënten.
- Bijensteken.
Wat is niet haar/zijn zorg?
De lichamelijke verzorging van de patiënten. Ondersteek, aankleden, urinal legen, helpen bij eten enz.
Deze zorg wordt volledig uitgevoerd door de door de patiënt meegebrachte helper/ouder/vriend.
Vandaar dat de meeste kamers twee persoons zijn.
Natuurlijk kan een MS-patiënt ook een mede-patiënt proberen te vinden en meenemen. B.v. een MS-patiënt die nog wel in staat is de lichaamsverzorging op zich te nemen. Dit snijdt hout naar twee kanten.
Je hebt geen kosten voor een begeleider (die kosten zijn even hoog als de kosten voor een patiënt) en er worden twee patiënten tegelijkertijd behandeld.
Ook kun je natuurlijk een aantal patiënten bij elkaar zoeken en één verzorger hiervoor inhuren.
Voor de mensen in de kliniek de normaalste zaak van de wereld.
Over de kosten medische hulp in Rusland gesproken.
In Rusland heeft iedereen gratis medische behandeling. Er zijn dan ook geen zorgverzekeraars voor zover ik weet. De medische behandeling is standaard en alle extra's moeten door patiënten zelf worden betaald.
B.v: Een rolsoel is niet noodzakelijk om de patiënt in leven te houden (standaardbehandeling) dus moet een patiënt deze zelf betalen. Dit geldt ook voor deze kliniek.
|
|
|
|
De medische staf en overige personeelsleden.
De personele bezetting ziet er als volgt uit:
5 artsen. 3 verpleegkundigen (24-uurs diensten).
4 masseurs.
3 fysiotherapeuten.
Ondersteunend personeel (keuken enz)
In totaal 15 leden.
Waarbij op nagenoeg alles bespaard is om de medische behandeling voor de Russische bevolking betaalbaar te houden.
Aan de andere kant van de stad (Chelyabinsk) bevindt zich het hoofdkantoor met een polikliniek.
Een tweede polikliniek bevindt zich in Moskou.
De maximale bezettinggraad van de kliniek bedraagt 35 patiënten. Een nieuwe kliniek is eind dit jaar klaar (heb ik bezocht) en zal dan 45 patiënten klinisch kunnen behandelen.
De artsen.
1 Neuroloog-psychiater (Professor Dr. Igor Krivopalov Moskvin, MD) en directeur van de drie klinieken.
Een man met een enorme dadendrang en visie wat hij voortdurend uitstraalt. Altijd bezig met de ontwikkeling van zijn ideeën en sinds kort altijd op pad om zijn visie wereldkundig te maken. Want nu is de therapie voldoende uitgewerkt. Ook zijn boek hierover is nagenoeg klaar.
Op 10 mei gaat hij b.v. naar Korea op uitnodiging van de staf van een kliniek die daar een congres houdt over de behandeling met bijengif (elementen) en waar Igor dus als hoofdspreker is uitgenodigd.
Ook deze kliniek daar is zich aan het specialiseren in dit soort behandelingen, hoewel MS daar een veel minder voorkomende ziekte is en het accent daar meer op "stroke" (herseninfarct), bloeddruk (cholestorol) en huidziekten ligt.
En mijn komst zal hem ook niet bepaald slecht zijn uitgekomen. Ik ben het allereerste contact uit het Westen.
Vervolgens werken er 2 medisch-specialisten waaronder Alexei, hoofd medische staf, psychiater en Dasha, neurologe. En dan nog twee artsen met de gebruikelijk 6 jarige studie en aanvullende opleiding Apitherapie (bijensteektherapie).
Jana en Julia.
Waarvan vooral Julia mij imponeerde. Een prima docente met veel kennis over het bijengif. Maar vooral door haar kennis over de biologisch-chemische processen die plaats vonden tussen het bijengif en het immuunsysteem (o.a. immunoglobulin-spiegel) en hoe zij dit klinisch had onderzocht.
Hét kernproces van hun behandelmethode en dé doorbraak bij MS. Niet bijengif geneest zaken bij MS. Dat doet het immuunsysteem zelf, nadat het weer op orde is gebracht.
Al deze artsen geven zelf ook de bijensteken.
Ja, ook de psychiater (Alexei). Ik heb het hem zien doen bij een nieuwe patiënt en dat was geweldig hoe hij dat deed. Hij bracht haar eerst op haar gemak, liet vervolgens haar precies zien wat er ging gebeuren en stak vervolgend zichzelf op de bovenkant van de pols en legde haar toen uit wat ze zag.
Vertelde iets over de pulserende beweging van het gifzakje en stelde haar toen pas voor om het bij haar te doen, er bij zeggend dat het best wel even erg pijn zou doen maar dat dit niet lang zou duren (ik had voortdurend de tolk bij me die me fluisterend en synchroon vertaalde wat hij aan het zeggen was.
|
|
Verder zijn de masseurs en fysiotherapeuten allemaal gespecialiseerd in massage en fysiotherapie bij deze ziekten en ook zij delen altijd zelf de steken uit.
Belangrijk dat zij dit doen want je kunt fysiologisch gebruik maken van de steekmomenten omdat dan plaatselijk de haarvaten zich extra openen en er een veel sterkere doorbloeding plaats vindt.
Vooral belangrijk bij de revalidatie-oefeningen.
Maar daarover later meer tijdens de behandeling van de werkwijzen, het hoe en waarom.
Behandelde ziekte's.
Zoals op de website van de kliniek zelf staat, worden er verschillende ziekte's door bijengif met aanvullende medicatie c.q. voedingssupplementen behandeld. Maar nagenoeg altijd op basis van bijenzaken.
Op het internet zijn massa's websites te vinden die uitstekende uitleg geven over de voedingsaspecten en genezende werking van deze middelen. Vanwege mijn aversie tegen linken naar commerciële website's (soms niet te vermijden) heb ik mij beperkt tot twee ingrediënten voor een overzicht.
Ook in "onze wereld" worden deze middelen als zeer gezond en geneeskrachtig erkend. En met name propolis steekt hier zelfs nog met kop en schouder bovenuit omdat het een anti-bacteriële én anti-virale werking heeft.
Aan dit middel wordt dan ook toegeschreven dat er zo'n 50.000 bijen op een kluitje kunnen leven zonder dat ze ziek worden.
De ziekte's waarmee ik geconfronteerd ben waren Parkinson, hersen-infarcten (post-strokebehandeling), verslavingsziekte's, een kinderziekte, infantile cerebral paralysis (ICP) en natuurlijk de verschillende vormen van MS. We hadden hierover een afspraak gemaakt om in de komende dagen over de MS-vormen te praten met de Engelse woorden van onze tolk.
- De verslechterende en weer (grotendeels) herstellende vorm, RRMS (first stage).
- De overgang van RRMS naar definitieve achteruitgang, SPMS (second stage) en
- De direct verslechterende vorm PPMS (third stage, wat natuurlijk niet echt een goeie benaming is, omdat het niet echt een derde fase is).
Maar voor ons was het nu duidelijk genoeg. We wisten in ieder geval waar we het over hadden.
Al op de eerste werkdag heb ik gevraagd ons programma af te stemmen op MS.
Toch werd ik nog één keer meegenomen naar een vrouw die kort geleden een "stroke" had gehad. Om me te laten zien wat de effecten van een bijensteek lokaal kan uitrichten.
Ze was vrijwel verlamd aan haar linkerkant met een sterke tonus v.w.b haar linkerarm en hand.
Deze werd voorzichtig geopend en er werd een steek gegeven precies midden in haar handpalm (daar waar je bevoorbeeld met je vinger het "diepste punt" kunt voelen).
Het effect was verbazingwekkend. De volledige tonus verdween in een paar seconden en haar hand was volledig slap en ze kon zelfs heel licht haar vingers iets bewegen.
Wat hier gebeurde weet ik niet. Ook niet of dit opmerkelijk is voor de medische wereld.
Maar ik vond het onvoorstelbaar dat al die spierspanning werkelijk in een seconde of twee volledig over was gegaan in een volledige ontspanning, zelfs slapte.
Daarna heb ik me uitsluitend met MS-patiënten bezig gehouden en ook een aantal "cases" op papier gezet.
|
|
|
|
De theorie van de behandeling van MS.
(Door middel van bijengifcomponenten en aanvullende strategiën).
Onderstaande verhaal is mijn verhaal. Het verhaal zoals ik het een jaar geleden al zo hier en daar op de site had neergezet, zonder zelfs nog maar van Rusland gehoord te hebben.
Het is het verhaal van de situatie die ik in revalidatiecentra aantrof. Tevens mijn ervaringen rond de dwarslaesie van een familielid in de 60-er jaren.
En ik heb in Rusland nergens de indicatie gekregen dat het verhaal niet zou kloppen.
Ik werd daar alleen maar bevestigd in deze gedachtengang.
Nederland.
Bijengif is een vloeistof bestaand uit meerdere componenten. Diverse elementen hebben sterke geneeskrachtige uitwerkingen op het gehele lichaam, verschillende organen en ook de bloedsomloop.
Het werkt ook regulerend in op het immuunsysteem, de stofwisseling en spijsvertering en andere bio-chemische processen in het lichaam.
Gooi 20 krachtige medicijnen op een hoop, zorg dat ze elkaar goed verdragen kunnen en zelfs elkaars werking versterken en je hebt een buitengewoon krachtig geneesmiddel tegen erg veel ziekte's.
Zo moet je denk ik bijengif ook zien.
Bepaald dus geen "Haarlemmerolie", wat goed is voor elke kwaal en maar uit één element bestaat.
Nee, verschillende geneesmiddelen die ook in de westerse wereld tot in de treure zijn onderzocht in laboratoria en door de farmaceutische industrie. Op PubMed zijn maar liefst meer dan 4000 onderzoeken te vinden. Onderzoeken gericht op organen, allergieën, het Centraal Zenuwstelsel en noem maar op. O.a. door dierproeven.
Als je de problemen bij MS onder de loep neemt, zijn er ook bij alle factoren die bij deze ziekte een rol spelen dus wel wetenschappelijke onderzoeken te vinden. Spasmen, tremoren, CZ, perifere zenuwstelsel, stofwisseling, immuunsysteem. Werkelijk niets wat in verband met bijengif of bijengifelementen nooit onderzocht is.
Maar in het totaal (de gehele ziekte) is er weinig onderzoek geweest en als het er al was, was het erg mager (drie klinische trials gevonden die zich vooral bezig hielden met de symptomen en niet met de verschillende bio-chemische processen).
Omdraaiing denkwijze.
Wat nu als je je als wetenschapper nu eens niet richt op MS maar alleen kijkt naar het bijengif.
Waaruit dit bestaat en wat de verschillende genezingscomponenten zijn.
Dan kom je allemaal elementen tegen die verschillende genezende functies kunnen hebben binnen het lichaam.
Dan heb je in feite een heleboel puzzelstukjes in de hand. Die je af kunt zetten naar symptomen van diverse ziekte's.
Dan kom je verschillende ziekte's tegen waar bijengif een genezende rol zou kunnen spelen.
En allemaal ziekte's die te maken hebben met ontstekingen en/of neurologische problemen.
En inderdaad, dan kom je ook MS tegen.
Dan zou je kunnen zeggen dat je voor alle problemen van MS een oplossing hebt.
Maar dat moet je wel die puzzelstukjes op de goede plaats neerleggen.
En dat lijkt mij dan ook de eerste taak van een wetenschapper op het gebied van MS.
Maar bij mijn weten heeft dat nog nooit iemand gedaan.
Behalve iemand in Rusland die wel aan het puzzelen is geslagen.
En domweg experimenteel met de behandeling is begonnen. Meer dan 15 jaar geleden.
Op basis van hypotheses c.q. theoretische uitgangspunten.
|
|
Ook hij heeft in het begin fouten gemaakt. Met name bij de dosering. Hij vertelde mij dat hij destijds veel te weinig steken had gegeven. Dat 6-7 steken per dag de juiste dosering leek te zijn. Wat achteraf veel te weinig was. Maar misschien wel de belangrijkste ontdekking van hem is dat hij uiteindelijk tot de conclusie kwam dat je je niet in eerste instantie moet bezighouden met het behandelen van de symptomen, maar met de behandeling van de bio-chemische processen in het lichaam.
En daarbij kun je ook fouten maken. Door bijvoorbeeld het immunoglobulin-gehalte niet regelmatig te controleren. Door te weinig bloedonderzoek te doen. Want doe je dat wel, dan kom je tot de ontdekking dat je maar een beperkte tijdsperiode het bijengif moet toedienen.
Daarnaast kwam hij ook tot de conclusie dat, als je het immuunsysteem weer op een gezonde manier aan het werk hebt gekregen en de symptomen langzaam maar zeker aan het verdwijnen zijn, je toch nog altijd problemen in het lichaam overhoudt, die het zelf niet kan oplossen.
Want door het slechte gebruik of het helemaal niet gebruiken van bepaalde lichaamsdelen zijn er beschadigingen ontstaan of hebben er degeneratieve processen plaats gevonden.
Dus ook al zou het hele immuunsysteem weer vlekkeloos werken, zelfs grote delen van de beschadigde myelinelaag weer hebben genezen, je zult nog steeds door die secundaire beschadigingen geheel of gedeeltelijk invalide zijn.
Dus moet je tegelijkertijd met het hoofddoel van de behandeling (de bio-chemische processen), je ook moeten richten op het herstel van de bijkomende factoren (revalidatie).
Want als je al die processen weer op gang kunt brengen zoals dat bij gezonde mensen het geval is, zal het lichaam met z'n sterke geneeskrachtige eigenschappen zelf de laatste klus wel kunnen klaren.
Dus heeft hij zich op het immuunsysteem gericht in de veronderstelling dat, als je dat weer normaal kunt laten werken en je pakt de invaliditeit ook aan, je de ziekte ook de baas bent.
En zijn resultaten lijken hem voor wat betreft deze aanpak in het gelijk te stellen.
Een voorbeeld:
Door beschadigingen aan het CZ (centraal zenuwstelsel) zijn er zoveel zenuwcellen beschadigd dat je niet meer lopen kunt. Ook al zul je die beschadigingen kunnen genezen, de zenuwen die het lopen bepalen of aansturen zouden wel eens definitief kapot kunnen zijn en b.v. lidtekens zijn geworden. Dus ook al repareer je de beschadigingen of ontstekingen, je kunt nog steeds niet lopen.
Dus moet je de reserve zenuwcellen, die we allemaal in overvloed hebben of hadden, trainen in het overnemen van de functies van dat gedeelte van de hersenen wat het lopen regelt. En wat definitief beschadigd is.
Dus moet je je bezig houden met de revalidatie van dit deel van het lichaam.
Want zonder revalidatie zul je ook altijd invalide blijven, ook al is het hele ontstekings- c.q. afbraakproces in de hersenen definitief tot staan gebracht en geheeld.
En dat is in onze westerse wereld min of meer bijna een taboe om je daar op te richten.
Want het is zinloos. MS is tenslotte ongenezelijk.
Maar dat betekend wel dat je nooit hoeft te prakkiseren dat je een fysiotherapeut te pakken krijgt om weer revalidatie oefeningen te gaan doen.
Eén keer per week "onderhoudsfysiotherapie" is wel het meeste wat je wordt aangeboden.
Maar volkomen foutief als je daadwerkelijk in staat bent om de ziekte volledig af te stoppen in z'n afbraakproces. Als je een deel van de schade hebt kunnen genezen.
Dus heb je bij de behandeling van MS altijd met twee behandelingsstrategieën te maken. Die ik voor mijn eigen gemak Primair en Secundair heb genoemd (Er is nog een derde maar daarover later).
Maar nergens in de westerse wereld is er sprake van de secundaire behandeling.
Omdat je nou eenmaal mensen niet voor de gek wilt houden.
En ik heb dus nergens gehoord dat, als er een prednisolonkuur gegeven werd, er ook dagelijkse revalidatie op het programma stond.
|
|
In Rusland ligt dat anders. Er van uitgaande dat zij overtuigend hadden aangetoond en bewezen dat zij het volledige ziekteproces hadden stop kunnen zetten, zijn ze overgegaan op beide behandelingsmethode's. Tegelijkertijd. En in niet geringe mate ook nog.
Nooit heb ik mensen gezien die zo intensief werden behandeld. Maar liefst 6 keer per dag wordt er aandacht geschonken aan het facet van de revalidatie. D.m.v. speciale massage's (3 keer) en d.m.v. fysiotherapie (ook drie keer daags).
Maar hier straks verder over bij de uitvoerende behandeling zelf.
De behandeling in hoofdlijnen.
- Psycho-emotionele behandeling.
- Fysieke revalidatie.
- Behandeling Centraal Zenuwstelsel/Perifere Zenuwstelsel.
De volgorde bij deze behandelingen is willekeurig. Er wordt aan alle drie de aspecten een even grote waarde toegekend.
|
|
Vanaf hier is het niet zozeer mijn verhaal meer maar het verhaal van de kliniek. Wat hun inzichten zijn, wat hun visie is, wat zij onderzocht hebben en wat zij klinisch bewezen hebben.
Rusland.
In grote lijnen kun je dus stellen dat er enerzijds gewerkt wordt aan de hoofdoorzaak van MS d.m.v. ingrijpen in de bio-chemische processen van o.a. het immuunsysteem, wat zich dan bezig kan houden met het centraal zenuwstelsel.
En dat er anderszijds revalidatieprocessen op gang gebracht worden die door de verbeterde toestand van dit zenuwstelsel dit dwingen om "omwegen te gaan gebruiken" voor het op gang brengen van de fysieke handelingen. Met als tweede effect dat die revalidatie ook eventuele achteruitgang of door de MS negatief beïnvloedde zenuwcellen van het Perifere Zenuwstelsel zal verbeteren. Zeg maar voor het gemak de neurologische massage. Betere bloedsdoorstroming, betere toegankelijkheid van de verschillende bijengifelementen die dit kunnen herstellen. Apamin is daarvan het belangrijkste element voor dit doel. Omdat dit element in staat is om beschadigde zenuwcellen te "repareren".
En dat ten derde gewerkt wordt aan de psycho-emotionele factoren, waardoor er ook bio-chemische processen op gang worden gebracht die meehelpen om de genezing tot stand te brangen.
Nu in grote lijnen is weergegeven wat de strategie is, kun je ook ingaan op de verschillende werkingen van de bijengifelementen en hun effecten.
Met dien verstande dat ik dit ook weer tot grote lijnen zal moeten beperken want als ik het volledig zou behandelen heb ik duizende pagina's nodig om al deze processen te omschrijven, het wat, het hoe en het waarom.
Nou, dat kan ik niet eens want nogmaals, ik heb geen medische achtergrond.
Maar een globaal overzicht lijkt mij voor deze site dan ook meer dan voldoende.
"Niet hoe het werkt maar wat er gebeurd".
En als een wetenschapper op dit gebied er meer over wil weten, nou, in Rusland hebben ze op dit punt het wiel ook niet uitgevonden. Op PubMed of in de wetenschappelijke literatuur zijn al dit soort processen ook te vinden. Vaak zelfs met de invloed van bijengif-elementen er bij.
BIO-CHEMISCHE PROCESSEN.
Er zijn een aantal bio-chemische processen die op gang gebracht worden door de bijensteken. Het betreft dan vooral het immuunsysteem, de stofwisseling, de spijsvertering maar b.v. ook de samenstelling van het bloed zal veranderen.
Waarbij ik me hier zal beperken tot de processen die voor MS een grote rol spelen.
Behandelingsstrategie: 3 weken steken, 3 maand pauze, drie weken steken, drie maand pauze enz.
Het immuunsysteem.
Als je gedurende een aantal weken een toenemend aantal bijensteken toegediend krijgt (cumulatief), en vervolgens na drie weken hiermee stopt, zullen er een aantal processen gaan plaats vinden. (het steken vindt overigens per dag plaats en indien mogelijk zelfs verspreid over de dag. Ik heb een "case" gemaakt en meegenomen en zal dit bij de omschrijving van "de praktijk" als voorbeeld gebruiken).
|
|
Al tijdens de eerste weken begint het immuunsysteem te reageren op het bijengif. Waarbij na afloop van de derde week met name de immunoglobulin-spiegel sterk verhoogd wordt (toeneemt). Dit nivo neemt ongeveer een maand later weer af.
Tegelijkertijd wordt er een sterke toename van het aantal witte bloedlichaampjes (onderdeel van het immuunsysteem) waargenomen en begint het lichaam explosief sterker te reageren tegen de ontstekingen en wordt er ook begonnen aan het herstel van de myelinelaag. (Dit laatste herstel vindt trouwens gedurende de gehele drie maanden "steekpauze" plaats maar slechts bij stukjes en beetjes). Bovenstaande is door de kliniek d.m.v. onderzoek getest en vastgesteld.
Op www.pubmed.nl , 189 onderzoeken gevonden toen ik bee venom blood en immunoglobulin (bijengif, bloed en immunoglobulin) in toetste. Daar moet dus ook qua onderzoek hierover iets te vinden zijn.
Immunoglobulin is dus het immuunsysteem/afweersysteem van het lichaam en bestaat uit 5 hoofdgroepen.
- IgA
- IgD - IgE (= reaginen) - IgG (= gamma-globulinen) - IgM (= macroglobulinen)
Maar dat even terzijde.
Aan het einde van de derde maand is dit proces al op de MRI-scan waarneembaar. Kleine en minimale verschillen slechts maar een radioloog moet dat kunnen zien. Er is echter geen verschil te zien in de diffuusheid van de laesies ("de wolligheid").
Na deze drie maand begint de patiënt zich meestal slechter te voelen en moet daarom terugkomen voor de volgende behandeling. Vindt dit slechtervoelen in een eerder stadium plaats, is dat ook een teken om onmiddellijk de therapie te hervatten.
Waarop het totale proces (de kuur) herhaald wordt (3 weken steken, drie maand pauze).
Na afloop van de tweede kuur is nu duidelijker op de MRI-scan te zien dat er iets aan het veranderen is. De grootte van de sclerosen (zo noemen de Russen dat) is nog meer afgenomen en de randen worden wat scherper afgetekend.
Maar dat dit niets zegt over de mate van invaliditeit of symptomen, aldus Julia.
(Dat is ook in onze westerse wereld bekend).
Bij elke volgende kuur vindt het zelfde proces plaats waarbij na de derde kuur bij de meeste MS-vormen nu ook vaak dramatische verbeteringen plaats vinden v.w.b. de symptomen, terwijl bij een enkeling soms alleen maar de al opgetreden stabilisatie zichtbaar blijft
(De rond dit tijdstip dramatische verbeteringen worden ook bij het Amerikaanse klinisch-onderzoek van David Wester geconstateerd).
Wat de Keyzer ook wel wist voordat het onderzoek in Groningen was afgerond en wat m.i. onterecht buiten hun slotconclusie is gehouden (dat er geen klinische resultaten te verwachten zijn binnen de eerste 6 maanden van de bijensteektherapie).
|
|
Tot slot van "het wat" nog even terug naar de eerste kuur. Vanaf de eerste verbetering van de myelinelaag (ongeveer na drie weken) vindt dus ook de stabilisatie van het ziekteproces plaats. En bij elke nieuwe kuur ligt het beginpunt van het herstel gelijk aan het eindpunt van de vorige kuur. In een statistiek zou je dus een langzaam oplopende lijn zien v.w.b. de verbeteringen, zonder dat er één moment van terugval plaats vind.
Anders gezegd, als je begint op b.v. nivo 10, zal er na een complete cyclus het nivo van herstel bijoorbeeld naar 11 zijn gestegen.
Bij de volgende kuur zal blijken dat de eindwaarde (11) van het eerste herstel ook de beginwaarde (11) is van het nieuwe herstel.
De bijensteektherapie in het Westen.
Nu even een korte blik op de bijensteektherapie die wij tot nu toe hebben bedreven in Nederland. Het voortdurend blijven steken.
Het is een beetje speculeren want Julia wist dit natuurlijk ook niet maar had er wel gedachten bij.
Maar in ieder geval gebruikten wij veel te weinig steken. 100 steken per week is volgens haar wel het minimum.
Zij verondersteld dat al vrij snel (na een maand) de immunoglobulin steeds meer gaat afnemen tot een vrij laag nivo. Waardoor de witte bloedlichaampjes ook in aantal sterk afnemen.
"Het lichaam weigert waarschijnlijk zelf nog iets te doen".
Toch zal volgens haar een de meeste gevallen geen verdere achteruitgang plaats vinden vanwege de ontstekingsremmende eigenschappen van m.n. de Mellitine.
Maar ook dit is maar een veronderstelling.
Zij had wel een mooie metafoor ter beschikking om bepaalde processen te omschrijven.
Als je een renpaard goed en zwaar traint voor een race, moet je een bepaalde tijd voor de race behoorlijk gas terug nemen om het paard echt goed z'n race te kunnen laten doen.
Zo zit dat ook zo'n beetje met bijengif.
Een "boost" om het lichaam op te peppen. En een "rustperiode" om het lichaam z'n werk te laten doen.
Dus feitelijk zal het lichaam bij voortdurend doorsteken het bijengif steeds meer als een gewoon lichaamseigen product gaan zien en is dit verspilling van tijd en moeite. En wordt zeer zeker het helingsproces sterk afgeremd. Het lichaam raakt dan overtraind, om in de metafoor van het renpaard te blijven.
|
|
Maar toch zit me iets dwars v.w.b. deze laatste uitleg. Want sinds ik daar gevraagd heb hoe dat nou zit met het voortdurend doorsteken en de theoretische visie daarop gehoord heb, zit ik steeds aan die vrouw van Wesselius te denken die eigenlijk hetzelfde mee heeft gemaakt als alle behandelde RRMS-patiënten in Rusland.
Nergens geen last meer van. Gestopt met steken, nu al een paar jaar. Halve marathons lopen enz.
Ik heb daarvoor nu eigenlijk maar één verklaring, gezien de inzichten vanuit Rusland en hun behandelingspatroon.
Dat ze een aantal keren een paar maand gestopt is gedurende de drie jaar bijensteken!
En dat ze waarschijnlijk RRMS heeft gehad.
Want anders valt die genezing niet te verklaren toch?
In ieder geval genoeg om over na te denken. Over het al dan niet kunnen toepassen van de werkwijze van die kliniek, zonder de bijbehorende aanvullende behandelingen. Poli-klinisch dus.
In Nederland.
Tot slot over het immuunsysteem nog een gedeelte uit een intervieuw met prof. Bellanti:
Waarbij ook hij als "Westerse" arts (VS) heeft geconstateerd dat het immuunsysteem door het bijengif blijvend verandert. Jammer genoeg zijn de cijfers hierover niet te vinden. Maar het bevestigt wel de waarde van de toepassing door Igor Krivopalov-Moskvin.
Joseph A. Bellanti, MD, a professor of pediatrics and microbiology-immunology and director of the International Center for Interdisciplinary Studies of Immunology at Georgetown University Medical Center in Washington, DC:
"We came to this study with bee venom because of the widespread use of bee venom therapy for the treatment of MS which is currently going on in this country. As far as I am concerned, there are two kinds of research: good research and bad research. Good research asks valid questions and is conducted using proper methodology", he notes. "It's hard to argue with preset biases. As scientists and medical professionals, we need to keep an open mind in order to help our patients. In the beginning, I thought it was a little strange. But after researching it, I found that there are definite immunological changes the body undergoes after bee venom therapy. So I thought it may not be so far-fetched. How do we find out if it really works, unless we investigate it in a scientific way?"
Bovenstaande stukje is vrij oud (1997) en gaat over een vooronderzoek t.b.v. een Phase 1 studie (veiligheid van bijengifgebruik). Dat inmiddels al lang is afgerond en op pubmed is te vinden.
|
|
Andere bio-chemische processen.
Hoewel de processen rond het immuunsysteem wel de basis zijn voor hun behandeling en de "trigger" van het hele gebeuren, vinden er ook aanvullende bio-chemische processen plaats. Eigenlijk al voluit omschreven en bekend via wetenschappelijk onderzoeken uit de Westerse Wereld.
Zoals de ontstekingsremmende eigenschappen van bijengif. Waarbij uit dierproeven is gebleken dat het wel 100 keer krachtiger is dan b.v. Prednisolon.
Een ander voorbeeld is dat het bijengif de Bijnierschors stimuleert om lichaams-eigen endorfine's aan te maken. Maar er zijn meer processen waar bijengif een belangrijke rol speelt. Vooral v.w.b. het hormonale gedeelte. Verder zijn daarnaast nog andere processen die voor mij als leek vaak niet goed te te begrijpen zijn. Daarom verwijs ik ook maar naar hun eigen website hierboven, waar dit soort processen wel omschreven staan. En die ik met moeite en soms maar gedeeltelijk in het Nederlands heb kunnen vertalen. Een voorbeeld:
Bijengif wordt gebruikt bij de behandeling van ziekten, gekenmerkt door de aanwezigheid van een ziektehaard en de ondoorzichtige atrophische processen ("afbraakprocessen") in de hersenschors. Het bijengif kan het trophisme (afbraak en opbouwprocessen) direct beïnvloeden, omdat Apamin, wegens de geringe grootte van zijn molecule, één van de weinig substanties is, welke de bloed-hersenbarrière kan slechten, daarmee de biogene samenvoeging van de aminen (aminozuren) in de hersenenstructuren verhogend.
Een aantal onderzoeken die ik op pubmed tegenkwam en waarbij bio-chemische processen een rol spelen:
325 onderzoeken over de effecten van bijengif op het immuunsysteem.
116 onderzoeken over de effecten van bijengif op T-cellen.
12 onderzoeken over de effecten van bijengif op de myelinelaag.
73 onderzoeken over de effecten van bijengif op de cortex (hersenschors).
67 onderzoeken over de invloed van bijengif op de spinal cord (ruggegraat).
32 onderzoeken over de invloed van bijengif op stamcellen.
24 onderzoeken over de invloed van bijengif op interferons.
|
|
REVALIDATIE.
Als iemand een ernstig ongeval heeft gehad met daarbij hersenletsel wat tot bepaalde verlammingsverschijnselen heeft geleid, zal er na de lichamelijke genezing van dit hersendeel, revalidatie op het programma staan.
Om de verlammingsverschijnselen aan te pakken.
Dagelijkse oefeningen, waardoor de zenuwcellen geprikkeld worden om weer actief te worden.
Of waardoor andere zenuwcellen de verloren functies eventueel gaan overnemen.
Onze reserve zenuwcellen.
Want reserve zenuwcellen hebben we in overvloed.
Bij MS vindt hetzelfde proces plaats.
Zenuwcellen worden beschadigd, de beschermlaag van de zenuwen (myelinelaag) wordt aangetast en er vindt op den duur functieverlies plaats.
Toch vindt er bij MS geen lichamelijke revalidatie plaats.
Omdat het tot nu toe zinloos was.
De beschadigingen nemen steeds meer toe en ook al zou je met oefeningen tijdelijk een aantal fucties weer aan de praat krijgen, dit wordt onherroepelijk weer teniet gedaan door het voortschrijdende ziekte-proces.
Dus worden fysiologische oefeningen uitsluitend toegepast om bepaalde lichaamsdelen soepel te houden.
Vaak niet meer dan eens per week.
In Rusland heeft men het ziekte-proces bij MS definitief een halt toegeroepen. En niet alleen in Rusland. Want in erg veel gevallen zien we dit ook al in de westerse wereld gebeuren.
Na een behandeling met bijengif.
Bij het klinisch onderzoek in de VS is er sprake van 90%. Waarbij het precieze tijdsbestek mij niet bekend is maar wel binnen een jaar.
Maar in Rusland ligt dit hoger. Want zij hebben dit in 100% van de gevallen voor elkaar gekregen. Binnen een tijdsbestek van een week of drie.
Wat nu?
Nu zit je in een vergelijkbare situatie waarbij er hersenletsel heeft plaatsgevonden en beperkende factoren een rol spelen.
Dus moet je gaan revalideren. Zoals daar ook gebeurd.
Om deze beperkingen weer teniet te doen.
Want er zijn geen belemmerende factoren meer die dat zinloos maken.
Geen voortschrijdend ziekte-proces meer.
En dat hebben ze in Rusland goed begrepen. En hebben hun behandelingsplan daar goed op afgestemd.
Minstens zes maal daags staat dit op het programma.
Tijdens de drie-wekelijkse kuur.
Wat uiteindelijk leidt tot "volledig vrij van symptomen" bij alle RRMS-gevallen.
En veelal verbluffende resulaten bij de andere MS-vormen.
|
|
Zoals ik al heb aangegeven is er nog een derde factor die een rol speelt bij deze behandeling.
Het psycho-emotionele aspect.
Nederland.
Een mens is niet alleen een lichaam. Een mens is een gecompliceerd wezen waarbij psycho-emotionele factoren diverse rollen spelen die van belang zijn voor de gehele welzijn.
Duidelijk blijkt dit al bij MS. Eén van de mogelijke "triggers" bij het krijgen van MS is stress.
Een psycho-emotioneel proces wat schadelijke bio-chemische reacties oproept en een sterk negatieve invloed uitoefent op het lichaam.
Het omgekeerde is ook bij ons bekend. Dat positieve emoties juist het omgekeerde effect bereiken kunnen voor ons lichaam. Dat ons lichaam ook positieve chemische processen op gang kan brengen waar het lichaam wel baat bij heeft. Zeker als het om de behandeling van een lichamelijke kwaal gaat en de genezing een moeilijke zaak is.
Bij onze huidige medische wereld is dit maar al te goed bekend.
Maar ook 40 jaar geleden was dit al bekend en was er in medische kringen sprake, dat dit facet in de toekomst een veel belangrijkere rol zou moeten gaan spelen bij de behandeling van fysieke klachten.
Maar dat gebeurd nog steeds te weinig. Niet dat dit de psycholoog/psychotherapeut of psychiater kwalijk genomen kan worden. In tegendeel. Want zij weten als geen ander hoe belangrijk geestelijke bijstand is tijdens een ziekteproces.
In hoeverre dit van belang is voor de genezing. Zij zouden maar wat graag anders willen.
Nee, het is "de medische wereld" die de inzichten op dit gebied maar niet omzetten kan of wil in de dagelijkse behandeling van mensen en hen nog steeds alleen als lichaam kan zien (uitzonderingen daargelaten natuurlijk).
Rusland.
In de kliniek is men zich bewust dat, naast de lichamelijke aspecten van de behandeling, psycho-emotionele factoren een belangrijke rol spelen bij de behandeling van deze ernstige ziekte's.
En minstens net zo belangrijk als het lichamelijke aspect zijn, zo niet belangrijker.
"Als een mens niet meer leven wil, kun je doen wat je wilt maar krijg je het lichaam, ingeval een ernstige ziekte, waarschijnlijk niet meer beter. Daar staat tegenover dat als iemand dolgraag leven wil en vecht voor haar/zijn gezondheid, het herstel vaak met sprongen vooruitgaat.
Omdat het lichaam dan haar/zijn bio-chemische hulpmiddelen en wapens ten strijde laat trekken.
Puur en alleen omdat deze mens dat wil."
|
|
|
|
Naast de behandeling t.o.v. het centraal zenuwstelsel en de behandeling van het perifere zenuwstelsel en de fysieke revalidatie is er dus een derde factor die "behandeling behoeft". Indien nodig krijgen patiënten in deze kliniek dagelijks psycho-therapie. Want dit aspect is net zo belangrijk bij het genezingsproces dan de lichamelijke behandelingen.
Dus waarom 6 maal daags wel fysieke oefeningen en vervolgens geen "psychische oefeningen"?
Dat is dus volkomen ondenkbaar in deze kliniek.
Zij weten niet alleen wat wij ook al ettelijke decennia weten maar zij passen het dus ook toe.
Tijdens mijn verblijf in deze kliniek werd ik steeds blij verrast door de stemming in deze kliniek.
De blijdschap alom, de positieve sfeer die overal hing.
Niet alleen bij de staf maar ook bij de patiënten was dit heel duidelijk waarneembaar.
Bij ontmoetingen in de gang, in de eetzaal, overal.
Wat zich dus zal terugbetalen bij het genezingsproces van deze patiënten.
|
