De praktijk.

Benodigdheden en noodzakelijke kennis voor de toepassing van de bijensteektherapie: 1. Een pincet, ongeveer 20 cm lang met stompe punt, zie ook de foto bij "foto's bijensteektherapie". 2. Een zuigexhauster (zie fotohieronder). 3. Plastic keukenfolie.

Informatie voor de imkers: Er zijn twee periodes die van belang zijn bij het uit de kast halen van de bijen. De periode dat de bijen vliegen en de winterperiode. In het voorjaar, herfst of zomer komen de bijen dagelijks uit de kast en kun je ze met een zuigexhauster van de vliegplank halen (Bij heel slecht weer kun je eventueel even met de zuigexhauster in de vliegopening blazen als er geen bijen te zien zijn). De vliegbijen zijn allemaal volgroeid en hebben volop gif. Vooral de z.g. wachtbijen, die op de vliegplank heen-en-weer lopen.

's Winters ligt dat anders. Dan kun je geen bijen meer van de vliegplank halen en moet je ze bovenin via het voedergat opzuigen. Dat zal voor imkers zonder ervaring een raar idee zijn om ze 's winters ook uit de kast te halen maar dat gaat probleemloos zonder dat je het volk verstoord. De meeste imkers hebben een plankje op het voedergat liggen. Als je nu 's winters tussen dat plankje en het voedergat een stug stuk doorzichtig plastic schuift met een klein gaatje er in ter grootte van het exhausterpijpje (ongeveer 10 mm), dan kun je dat gaatje zodanig verschuiven dat je de bovenste bijen er zo uit kunt zuigen. Zijn er geen bijen bovenin, dan schijn maar even met een zaklantaarn naar beneden. Dan komen er wel een paar omhoog om te kijken wat er aan de hand is, maar de wintertros blijft onaangetast.

Hieronder de voederopening te zien, afgedekt met een stuk hardplastic en daarin een gat voor de zuigexhauster. Nu kun je de bijen vrij vlot opzuigen. Je kunt het hele raamwerk inclusief het plastic verschuiven zodat je overal tussen verschillende raten kunt komen. Overigens is zo'n groot raamwerk niet echt nodig, je kunt ook volstaan met het plastic en een stuk hout dat de voederopening volledig afdekt.

Bedenk wel dat je dit laatste 's zomers niet zo moet doen. De kans is dan groot dat je erg jonge bijen bovenin de kast hebt zitten en zoals we allemaal weten hebben die nog geen gif. Wil je hierover en andere dingen meer weten, mail me dan even voor wat uitgebreidere  informatie.

Een voorbeeld van een "steeksessie".

Als je geen imker bent, weet je niet dat bijen gewoontedieren zijn en altijd via een bepaald patroon de kast in- of uitvliegen. Ga je in die vliegroute staan, dan botsen ze op je met mogelijk een steek als gevolg. Dus als je bijen van de vliegplank van een kast wilt halen, loop dan via een boog naar de achterkant van de kast en blijf daar staan. Ga vervolgens via de zijkant met het korte pijpje van de exhauster naar de voorkant en hou dat pijpje vlak bij een bij. Vervolgens zuig je aan het slangetje en haalt net zoveel bijen van de vliegplank als je nodig hebt. Adem tijdens het zuigen niet uit via de exhauster, de bijen houden niet zo van onze adem en kunnen dan onrustig worden.

Na het verzamelen van de bijen kun je een stokje of dubbelgevouwen grasspriet in het korte exhausterpijpje steken zodat de bijen niet meer terug kunnen kruipen. Dat doen ze eigenlijk nooit maar zeker is zeker. Ga nu naar huis, c.q. de plek waar je wilt steken. De bijen overleven minstens 2 uur of nog langer als je ze maar niet te koud vervoerd. Dus minimaal 10 graden.  Is het te koud, dan even tussen je jas en lichaam op temperatuur houden.

Thuis aangekomen leg je de zuigexhauster met de bijen in de koelkast (niet de diepvries). Ongeveer 10-15 nimuten is meestal genoeg om ze sloom te maken. Zien ze er nog levendig uit, dan nog even wat langer in de koelkast. Zodra ze dus nauwelijks nog bewegen of al op de rug liggen, kun je ze er uit halen en op een tafel uitschudden (of in een plastic zakje enz). Pak nu met de pincet de bij tussen het borststuk en het achterlijf en druk het achterlijf met de angel op degewenste plek. De bij steekt onmiddellijk, op een enkele uitzondering na. Knijp nu de bij dood (de bij gaat zondermeer dood en waarom zou je dat diertje langer laten lijden) en laat de angels zitten. Die laten later vanzelf los. Maar wil je ze er toch uithalen, wacht dan minstens 10 minuten. Het gifzakje blijft pompen totdat hij helemaal leeg is. Dat kun je met het blote oog ook zien.

Je kunt de steekplek voor het steken ontsmetten, maar dat is niet echt noodzakelijk. Bijengif is zo ongeveer de sterkste onstekingsremmer en bacterie-killer ter wereld. Toch zie je soms na een dag dat er een kleine ontsteking op die plek zit. Dit kun je verhelpen door korte tijd na het steken er propoliszalf op te smeren. Dat ontsmet ook prima.

N.B! Als je naar de foto van de zuigexhauster kijkt zie je aan de ene kant een kort pijpje (de ingang) en aan de andere kant een kort pijpje met een slangetje eraan. Deze pijpjes zitten vast in een kurk. De kurk met daarin het pijpje kun je gemakkelijk van het doorzichtige plastic gedeelte afhalen. Soms te makkelijk dus even in de gaten houden en goed aandrukken. Aan de kant van het slangetje zit binnenin dat pijpje een gaasje dat de opening naar de mond afsluit. Daar kan alleen maar lucht door en dus geen bij. Controleer altijd of het gaasje inderdaad aan de goede kant zit (aan de mondkant). Een steek in de keel kan gevaarlijk zijn.

De steekplekken en de pijn van het steken.

Iedereen die daar om vraagt, kan van mij een steekschema krijgen. Maar op zich is het allemaal simpel en weten de mensen al na een dag of 2-3 wat er moet gebeuren. De hoofdzaak van deze therapie is dat er voldoende steken op het Centrale Zenuw Stelsel (CZS) komen, dus de ruggegraat, en na een aanloop van een week zijn dat er minimaal 10-12 per dag gedurende de twee daarop volgende weken. Mogen er ook 15-20 zijn. Verder kun je met de overgebleven bijen de probleemgebieden aanpakken, die bij iedere persoon weer verschillend kunnen zijn. Benen, armen, voeten of waar dan ook.

Gevaarlijke plekken om te steken: Eigenlijk zijn er geen gevaarlijke plekken, je kunt overal steken, ook tussen de wervels in. Maar bij de ogen lijkt me niet echt verstandig, hoewel er mensen zijn die wel bijengif gebruiken om hun ogen mee te druppelen. Wil je dicht bij het oog steken dan kan dat rustig, zolang je het oog maar afdekt met b.v. de duim erop gedrukt. Dus de oogkas helemaal afdekken, dan is daar steken ook geen probleem en krijgt hooguit de duim van een ander een niet gewenste steek :).

De pijn: De pijn van het steken ligt vooral aan de plaats waar je steekt. Waarschijnlijk heeft dat te maken met het aantal zenuwen op die plek. Vooral het kuiltje in de nek of op de andere nekwervels zijn vaak erg pijnlijk. Maar aan die pijn is wel wat te doen.

Vroeger gebruikte ik vrieselementen uit de diepvries om de plek zodanig af te koelen dat de pijn stukken minder werd. In feite verdoof je daarmee de plaatselijke zenuwen. Ook kun je met een plantenspuit direct na de steek er koud water opspuiten en vervolgens er met de vinger een soort klopbeweging opmaken. Bij sommige mensen werkte dat ook goed.

Maar de laatste tijd gebruikte ik de duim om even voor de steek heel hard op die plek te drukken. De plek wordt dan wit en je verdoofd als het ware ook op die manier de plaatselijke zenuwen. Dit kun je ook rustig op het kuiltje in de nek doen of op de zijkant van de voetzolen (ook zo'n pijnlijke plek). Eventjes zo hard drukken is ook wel pijnlijk maar niet te vergelijken met een bijensteek.

Iedereen moet voor zichzelf maar uitzoeken wat voor haar/hem het beste werkt. Eén kanttekening: Gebruik je een diepvries-element, kijk dan uit dat de huid niet bevriest. Dat is me één keer overkomen omdat die patient de diepvries op z'n hoogste stand had gezet.

De duur van de pijn:

Een bijensteek is pijnlijk, dat is een vaststaand feit. Maar, de duur van de pijn is meer een kwestie van seconden dan van minuten. Als je tot 20 telt is de pijn al meer dan gehalveerd en met een minuut is hij helemaal weg. Met een hele zeldzame uitzondering. Als je precies op een zenuw steekt, kan het wel 5 minuten duren en uit eigen ervaring kan ik zeggen dat de pijn dan pas echt heftig is.

Honing/propolismassages.

Om de gezonde, maar ook anti-biotische stoffen in je lichaam te krijgen kun je gebruik maken van massage's. Vooral de rug heeft een groot oppervlak. Een voorbeeld:

Smeer voldoende honing of propoliszalf op de rug en wacht even totdat het echt kleverig is geworden. Als het goed is, dan kun je de huid een beetje optillen door de vlakke hand er op te leggen en die weer op te tillen. Sla nu met de platte hand over de hele rug en wel zodanig tot de huid roze wordt. Laat het niet zo ver komen dat de huid echt rood wordt, dan ga je te ver.

Dit soort massage's is niet echt prettig maar door het activeren van de huid wordt de bloeddoorstroming daar beter en wordt de honing of de propolis daardoor beter en versneld opgenomen. Sla niet op plaatsen waar organen zitten zoals je zijkanten van de onderrug. Beperk de massage tot het schouderblad en de ribben, dus de beschermde lichaamsdelen.

Als de huid roze is geworden, dek dan die plaats af met keukenfolie zodat je kleren niet vuil worden. Deze folie kun je een uur laten zitten, tenzij je er eerder last van krijgt. Daarna spoel je de rug af onder een lauwe douche en gebruik daarbij geen zeep of andere onnatuurlijke stoffen.

Op de rug is het dus makkelijk slaan (masseren) maar bij de armen, benen, vingers of voeten ligt dat iets anders. Daar gewoon de plekken stevig inwrijven en vervolgens ook weer afdekken met folie. In Rusland noemen ze het dan "honingsokken" of "honinghandschoenen". Ook deze folie maximaal een uur laten zitten.

De toepassing van bijensteken bij fysiotherapie en massage's.

Wil je direct na het steken ook op dezelfde plek een massage toepassen, wacht dan toch even een minuut of 10 voor je de angel verwijdert. Geef het gifblaasje de tijd om zich te legen. Zo lang de angel er nog inzit, niet op die plek masseren dus.

Bijensteken gebruiken tijdens de fysiotherapie heeft het voordeel dat de plaats van de therapie een extra doorbloeding krijgt. Maar dat is niet alles. Bijengif heeft ook neurotransmitters en die maken het mogelijk dat tijdelijk (15-20 minuten) er een verhoogde neurologische activiteit plaats vindt. Ik heb met eigen ogen gezien dat iemand met een volkomen verlamd linkerbeen, dit been toch een beetje kon bewegen na een zestal bijensteken in dat been. En er moeizaam op kon "lopen". Zonder stok ook nog. Dat is natuurlijk een prima uitgangssituatie bij het revalideren en kan verdere degeneratie vertragen of zelfs voorkomen.

Zijn er na bovenstaande tekst nog verdere vragen, stuur me maar een mail. Ik heb het @-teken vervangen door # zodat zoekmachines mijn emailadres niet kunnen traceren: jelle70#hetnet.nl Dus # vervangen door @.